Weemoedig

Ben wel een week bezig geweest om weer op gang te komen. Vorige herfst overleed de man van mijn zusje en op Kerstavond een broer van mijn man. Ons gezin heeft me rond de jaarwisseling gelukkig wel weer wat vrolijkheid terugbezorgd. Oma ging mee op de ski’s naar boven en al mijn botten zitten er nog heel aan. Opa bleef beneden, maar daar viel ook genoeg op te passen. Nu ben ik dan weer aan het werk en ik moet zeggen: zo’n maagdelijk wit vel aan het begin van een heel nieuw jaar fleurt je wel weer op. Ik kijk maar niet naar buiten, want onze buxushaag moet er helemaal uit, opgegeten door torren. Die tegenvaller kan ik er eigenlijk nu even niet meer bij hebben.