Kiezen

Mijn eerste aquarel na deze heerlijke zomervakantie is bijna klaar. Nu wordt het moeilijk kiezen voor een volgend ontwerp, want de nazomer biedt een schat aan kleuren. Op de markt en bij de bloemist kan ik er niet aan voorbij. Omdat tuin en park op een moeras beginnen te lijken, vlucht ik naar binnen. Jammer, want de late middagzon in de vroege herfst is nooit te versmaden. Boven mijn lege vel kan ik nog maar moeilijk kleur bekennen. “Het lijkt hier het Binnenhof wel”, zegt mijn man die van de zolder uit zijn opruiming daar een foto van mij met onze jonge kinderen heeft meegenomen.
Intussen komen kleinkinderen enthousiast uit het park binnenhollen. Hun natte jacks glijden op mijn houten vloer. “Oma, kunnen deze paardenkastanjes er ook nog bij op je tekening? We hebben ze zelfs uit het water opgevist.”
Ik haast me om ja te zeggen, want waarom zou ik kiezen, zolang ik nog tijd heb om allerlei dingen samen te blijven doen? “Goed, ik maak wel een herfstoverzicht, maar dan moeten jullie me wel bij mijn werk en het huishouden helpen…!”