Als een kolibrie zweef ik voor het raam voor- en achteruit. Ik kan vandaag met de eerste verse bloemen in de uitdagende voorjaarszon buiten en allerlei bloemen binnen om mij heen moeilijk kiezen. Ik zuig mijn inspiratie, net als dit vogeltje met nectar doet, overal op. Plichtsbesef om ook nieuw werk voor de net begonnen maand weer op tijd af te hebben aan de ene kant. En aan de andere kant de onbedwingbare neiging om te genieten en eens een keertje niet te werken zodra en zo lang het nog kan, omdat mijn klok doortikt. Wat ben ik blij dat er wat te kiezen valt. Niet zo zeer op 15 maart bij de stembus, maar voor mij elke dag. Buiten of binnen – het maakt mij niet uit, want ik beleef altijd en overal plezier aan bloemen. Zodra en zo lang het kan!
Ben intussen benieuwd of er met dit mooie weer nog wel iemand naar mijn tentoonstelling komt. Enfin, gelukkig mijn familie wel…
