Omdat ik op 3 oktober, de dag van Leidens Ontzet, in het buitenland was, moet ik dit weekend thuis zo’n 30 familieleden van hutspot voorzien. Dat is echt geen straf, want een drukke tafel versierd met bloemen van het seizoen brengt je makkelijk aan de praat, als je misschien verlegen zou zitten om een onderwerp van gesprek. En hutspot wordt al eeuwenlang gekookt en gegeten, dus aan dat recept kan je je geen buil vallen.
Ik vind het heerlijk om voor zo veel mensen in de weer te zijn en de Celastres laat lang daarna nog van zich genieten, mits je hem laat indrogen. Ik verknip een paar takken en verspreid ze over wat glaasjes. Een van de kleinkinderen belde net nog of hij zijn 10e verjaardag tegelijk hier mag vieren. Daar kon ik uiteraard geen nee tegen zeggen en zo blijft mijn penseel helaas wat te lang liggen. Met “droogt je tekening zo niet verkeerd op?”, loopt mijn huisbaas mijn atelier in.
“Zorg jij nu maar op tijd voor de nattigheid van je gasten, zodat zij niet uitdrogen”. Met “goed en dan moet ik zeker ook nog afdrogen ?!” druipt hij af.
