Alles is in de war. De Britten willen bij ons weg. Het klimaat verandert. Mensen lijken vaker boos dan blij. En het regent zo vaak dat de bloemen in mijn tuin verdrinken. Ons hele souterrain was na de laatste stortbui een zwembad. Ik was toen toevallig een paar dagen niet thuis en begrijpelijkerwijs was ik bij die natte aanblik na terugkeer nogal van slag. Van die lekker vette, glibberige slakken in mijn plat geregende tuin hadden me begroet. Door hun gatenkaas in mijn knapperige bloembladeren heen probeerde ik ze een voor een kwijt te raken door ze in het park te dumpen. Ik had nog zo mijn best gedaan om de boel op orde te krijgen voor de fotograaf van een tijdschrift. Witte agapanthen – in knop en in volle bloei -, maar ook witte leeuwenbekken, lupine, phloxen, astilbe en witte acanthus met hun grote decoratieve blad. Wat kan juli mooi zijn!
Terwijl het regen- en rioolwater zijn laatste druppels in mijn vloertegels boorde ben ik geheel van slag naar het tuincentrum gegaan om te redden wat er buiten nog te redden viel. Een paar huizen verderop plonsden studenten vrolijk met een biertje in hun zelfgebouwde zwembad op de tegels van hun voortuin. Is de jeugd nu echt zo onbezorgd, terwijl wij ouderen maar moeten voortploeteren?
Gelukkig komen vijf kleinkinderen uit hetzelfde gezin dit weekend logeren, zodat hun ouders naar een trouwerij van vrienden kunnen. Hun schoolvakantie is al begonnen, ik werk nog even door en daarna gaan we met alle kinderen en kleinkinderen een week naar Spanje. Met 40 graden is het weer daar ook al in de war. Gelukkig is er de zee en een zwembad, anders raakt oma helemaal oververhit.
“Eindelijk rust”. Met elkaar spelletjes doen, samen koken en eten, zwemmen. Heel gewoon niks bijzonders. En de jongste van 5 maanden geniet met ons mee achter haar stralend witte zonnebrilletje. “Mam, vergeet je niet haar wippertje mee te nemen…?” Zo vergeten we gelukkig de overstroming beneden. Tenzij na onze terugkomst het klimaat dan nog steeds in de war is! “Je vergeet de politiek te noemen”, plaagt mijn huisgenoot. Na de zomer heb ik weer zin in alles. Nu even niet meer.
