Omdat ik meer wil bewegen, vraag ik mijn huismaatje een gezellig ommetje met mij te maken. Als ambassadeur van het oude Singelpark rond het Leidse centrum word ik ondanks het prachtweer een beetje somber van een gevelde boom vlak voor de deur. “Laten we dan maar naar het nieuwe park Cronesteyn gaan; dat is ook op loopafstand”, zegt hij bemoedigend. Aan de grens van de niet zo grote stad wijst hij op infra en gebouwen die boven de boomgrens uit groeien: “Dat is voor onze rijke reeks kleinkinderen”. Net als ik terug naar huis wil, wijst hij op een tweetal zwanen: “Zouden die net als wij ook al 45 jaar bij elkaar zijn? Zulke trouw zou heel wat extra huizen schelen”. Ik snoer hem de mond met een dikke kus en slenter over de bouwput voor de deur ons huis weer binnen. “Ga jij nu eerst maar eens de natuur een handje helpen door die bollen daar te poten en dan bomen we later nog wel eens over bouwen.”
Bewegelijkheid
Posted on