Terwijl ik vol in verwachting ben van weer een kleinkind droom ik weg boven mijn tekenvel. Verschillende amaryllis knoppen zijn al uitgekomen en andere steken hun kopjes uit de steel naar buiten op mijn atelier. Na lang wachten is het dan opeens werken geblazen. De opkomende zon helpt aan handje. Ik houd van al onze kleinkinderen in hun verscheidenheid net als bij bloemen. Kijk naar hun eigenheid, geniet intens van hun bloei en verzorg dat tere tijdig en degelijk. Ja, maar ik ben “slechts” een van hun grootmoeders, “oma verven”. Dus ga ik achter mijn tekentafel weer aan de slag, maar ik kan niet wachten tot ik weer achter een nieuwe commode sta …
Afwachten
Posted on