Ondanks de eindeloze stroom verdrietige beelden van de oorlog kan ik er niet omheen. Of je nu in de stad komt, in de winkel, op een terras of in het park – overal zie je de mensen denken en uitstralen: eindelijk!
Ja, eindelijk lentezon na de zo lange, vaak eenzame Corona-opsluiting. Ik heb nog een prik gekregen en nu sluit ik me op achter al die vrolijke lentebloemen, waar ik zo blij van word. Weer gewoon aan mijn werk.
Van mijn zoon kreeg ik kevers en torren om erbij te schilderen. Helemaal geen enge beestjes, zei ik tegen onze kleinkinderen van wie ik ook al zo vrolijk word nu ik ze eindelijk weer vaker kan zien.
