We mogen wel naar buiten en het is nog prachtig weer gelukkig. De tuin weet ook van geen ophouden. Maar zodra je met meer dan twee in het park wandelt, word je achter de broek gezeten. Ik snap al dit ongemak, maar wie zou er nu niet onrustig van worden? Mag ik nu eindelijk met Kerst, bij het feest van de hoop en van een nieuw begin mijn kleinkinderen weer eens vasthouden? Samen met hen eten klaarmaken? Vorige week op een uitgedunde cursus in de Leidse Hortus schilderde ik tropische bananen en nu de nachtvorst zich echt opdringt, zet ik me gretig aan een kerstboeket. Dat vooruitzicht geeft me rust.
Omdat de Goede Sint niet langs kon komen had ik een beetje tijd “over”. Die was toch al weer snel gevuld, maar de huisbaas wilde gelukkig wel even oppassen op mijn Flora Magica, waaraan ik net begonnen ben. Ik heb genoten van de laatste herfstzon in het park en na thuiskomst kon ik me voluit overgeven aan het leesplezier dat voor oud en jong van een boek
uitgaat. Mijn kerstboeket is al klaar en eigenlijk heb ik bij wijze van spreken nog maar
1 probleem voor dit jaar: mogen we met ons hele gezin de Kerst vieren ? Ik vrees dat dit heel grote probleem nog wel een poosje puzzelen blijft, helaas.