De vorst lijkt me nu wel uit de grond. Ik kom handen te kort nu de bloei bovenaards start. Zoals zo vaak zijn mijn ogen groter dan mijn mond wanneer ik bloemen zie. Het is wel weer even wennen op die nieuwe tekenvellen aan het begin van een nog blanco voorjaar. Wat verheug ik me daarop! Ik kijk naar zijn shirtje en zie tot mijn verdriet dat mijn nieuwe kleine mannetje al binnen drie weken voor de kunst verloren is. Hij blijft welkom hier om een alternatief aan te leren, want zijn zusje kan nog wel wat hulp gebruiken zo te zien.
Hulp
Posted on
