Voorbij

Voorbij lijkt de tijd waarin ik op mijn gemak kon gaan zitten schilderen op mijn atelier. De ooievaar zit uit te rusten nu hij zijn karwei met onze nieuwste familie aanwinst heeft geklaard. Daar is het genieten geblazen, maar hier vraagt mijn uitgeefster wanneer nieuwe aquarellen klaar zijn voor de lithograaf. Al mijn kinderen en kleinkinderen komen binnenkort vragen hoe het was op mijn verjaardag en of ze dan een hapje mogen mee eten. Waar blijft de tijd? Mijn grootmoeder Salentijn wist, kort na 1.3.1948 met mij op schoot, in haar zuivel- en comestibleszaak wel raad met al dat “multi-tasken”. Zou ik het van haar hebben? Mijn gedachten dwalen in de keuken af naar lieve Mies. Bij het Nationaal Ouderen Fonds, in haar prachtige tuin aan de Rijn, bij ons thuis – overal was zij gewoon, belangstellend, inspirerend, toegankelijk en openhartig. Zulke mooie herinnering gaan in ieder geval niet voorbij !