Maximaal

Elk jaar omstreeks deze tijd lijkt het wel of je voor een heel jaar tegelijk nog even dingen moet doen. De Goede Sint is nog maar net vertrokken en Mini-Max kijkt me al op de vingers of de kerstboom wel goed genoeg wordt opgetuigd. Mijn protea-in-wording lijdt zichtbaar onder alle afleidingen van mijn werk. Vanaf januari mag ik columns gaan schrijven voor (grote) MAX, die ik nu al moet inleveren. Om de sfeer te proeven gaan we met trein met 7000 anderen naar de MAX PROMS in de Jaarbeurs. Mijn gister al 45 jaar trouwe huisgenoot berichtte van daar onze kinderen die ons hiermee wilden feliciteren: “Ze kan nu even niet gestoord worden, want ze is in Max!”