“Heb je weer eens in de buurt lopen snaaien ?”, vraagt mijn huisgenoot wanneer ik van een ommetje terugkom.
“Nee, ik heb als altijd toestemming bij de buren gevraagd.”
Ik houd nu eenmaal niet van stiekem.
Bovendien kent iedereen wel mijn passie voor bloemen.
En voor wie dat misschien toch nog niet wist probeer ik nu met veel passen en meten een passiebloem op mijn tekenvel te wurmen tussen de overheerlijke overvloed aan bloemen uit de tuinen van onze buurt.
Weet u wat wel heerlijk heimelijk is?
‘s Avonds in de schemering op je gemak daarlangs rondslenteren, ‘s nachts dromen van je keuze en dan de volgende dag gewoon vragen of ik ervan wat mag plukken.
Altijd, gelukkig !
