Ik hou van de herfst. De dagen donkeren, het wordt kouder, maar binnen wordt het gezellig met schemerlampen aan. Ondanks af en toe al wat nachtvorst staan er nog steeds éénjarigen te bloeien. Een enkel en dapper sneeuwwitje probeert het ook nog. Een witte roos in de knop, zo ontroerend. Planten en struiken verliezen hun blad en langzaam gaat alles in winterslaap. Bij goed weer kunnen we de tuin “winterklaar” maken, zodat we in het voorjaar minder rommel op hoeven ruimen. Wel wat plantenresten laten staan, anders ziet de tuin er in de winter zo verschrikkelijk kaal uit. En de sneeuw, als die al valt, moet toch wel op iets leukers kunnen uitrusten dan op zo’n effen bruine brij. Kleurrijke bollen ga ik onder het genot van de laatste zonnestralen nog poten in de rulle grond, voordat de vrieskou definitief toeslaat. Eindelijk rust voor u en de tuin. Na al het buitenwerk is het tijd om lekker binnen te genieten. Een luie stoel bij de open haard, kaarsen aan, een glaasje wijn en een goed boek. Of toch gewoon een Tv-serie. Wat is daar nou mis mee, bij het donkeren van ook je eigen dagen?
Erwtensoep en boerenkool mogen weer. Niet al te best voor onze lijn, maar wel erg lekker. Deze zomer moest ik al mijn best doen om nog bij mijn badpak te passen, dus schep ik alleen maar kleine beetjes op …
Ik ga weer schilderen op mijn heerlijke atelier. De sierlijke bloemen in het noordelijke licht voor mijn neus. Tussen de bedrijven door doe ik alvast wat inkopen voor onze 9 kleinkinderen. Zéker weer een kinderboek. Schortjes voor de speelgoedkeuken of een capuchontrui met elk hun eigen naam? Toen ik dit stukje zat te schrijven belden Sint en Zwarte Piet om te bevestigen dat ze dit jaar weer komen. Gelukkig maar, want dat hadden ze vorig jaar beloofd. “En beloofd is beloofd, oma!” Ja, belofte maakt schuld. En ik doe nog wel zo mijn best die kleintjes erop te wijzen dat je nu juist moet proberen zo min mogelijk schulden te maken. Ik mijmer erop los, terwijl het boven onze theepot al donker begint te worden. “Had jij die doos bollen besteld? De tuin is toch al stampvol?” vraagt mijn eeuwige metgezel. Ik verheug me nu al op die kleurenwaaier. Maar eerst een gezellige novembermaand toegewenst!
Bron: http://www.maxvandaag.nl/blogs/helemaal-niet-kil-en-nat
